Mijnen, salsa en champagne in Bolivia

De hoogste stad van de wereld ligt op ruim 4.200 meter en heet Potosí (Bolivia). Dat is onze volgende bestemming. Op 25 september, samen met Adriana (Canada) en Luciana (Argentinië), daar aangekomen en bij een lokaal restaurant gegeten. Daar zaten allemaal volleybalsters van 13-14 jaar uit Cochabamba die mee doen aan de National Schoolspelen. Die hadden blijkbaar niet vaak een blonde man met blauwe ogen gezien... Daardoor duurde het erg lang om eten te bestellen. Enorm gelachen!

26 september, Potosí
In het La Compania Jesus hostel werd 's ochtends aangeboden om naar de mijnen van Potosí te gaan. Na een leuke onderhandeling over de prijs, zijn we richting de mijnen gegaan die nog steeds worden gebruikt!

Bij de uitleg over de werkzaamheden en voorbereiding van de mijners, werd duidelijk dat ze veel coca-bladeren eten (verdoven van de mond en het stoppen van het hongergevoel) en een goede slok alcohol drinken. De coca-bladeren heb ik de laatste dagen ook veel gebruikt tegen de hoogte, maar 96% alcohol leek me wat overdreven in de ochtend. Niet voor Daniël. Die waande zich een echte mijner.

Hierna in mijners-outfit de mijnen in gegaan... Een ervaring? Ja. Ga ik dat nog eens doen? Nee. Er is al weinig zuurstof op 4.300 meter en dan ook nog de smalle en lage mijnen in. Niets voor mij! Uiteindelijk wel twee uur binnen geweest en de mijners aan het werk gezien. Daniël kon zelfs (misschien door de slok alcohol?), al bukkend, helpen met het trekken van een enorm zware bak over het spoortje in de mijn. Alles gaat nog handmatig!

Na deze ervaring zijn we naar een uitzichtpunt (mirador) gelopen. Nadat we een aanval van twee waakhonden afsloegen, hebben we voor het eerst gedanst in Zuid-Amerika. Onze salsamoves op meer dan 4.000 meter laten zien aan de twee dames met wie we reizen. Het was "hoogniveau" dansen!

27 september, Sucre
Om 08:00 opgestaan en ontbeten in ons hostel en de taxi gepakt naar de Nueva Terminal. Een reis van 3 uur naar de hoofdstad van Bolivia, Sucre, stond op de planning.

Rond 13.00 kwamen we aan in Sucre. De panfluit is een veelgebruikt instrument in Bolivia. Bij het avondeten in restaurant Florin hebben we kunnen genieten van een panfluit-voorstelling en de "macho spicy" proberen te eten... Wauw, die pepers waren niet te doen!! Haha...

De dag afgesloten in Café Kultur Berlin. Het dansen in Zuid-Amerika is duidelijk een stuk beter dan in Nederland! Maar onze salsalessen die we hebben gehad in Utrecht, kwamen nu heel goed van pas. Wat een geweldige avond, waarbij ik bijna buiten op straat moest slapen doordat het zo laat was geworden en het hostel al dicht was.

28 september, Sucre
Met kleine oogjes zijn we een goede ochtendwandeling gaan maken. De Charaquila-track is een afdaling van 3.600 naar 2.800 meter met fantastisch uitzicht over een vallei. Al lachend, pratend en dansend op de slechte Nederlandse muziek, zijn we naar beneden gelopen.

Daniël had voor de vakantie aangegeven graag eens te willen rijden in Zuid-Amerika. Daarom de chauffeur in mijn beste Spaans overgehaald om Daniël te laten rijden en de jeep langs de diepe afgronden naar de volgende bestemming mocht rijden. De chauffeur heeft daarna de hele dag stil achterin gezeten... Zelfs de route konden we helemaal zelf bepalen. Heerlijke rit door de bergen rond Sucre!!

In de avond weer gegeten bij een lokale markt, zonder te weten wat we nou echt hadden besteld. Hierna met een goed gevulde maag naar een van de grootste bands van Zuid-Amerika gegaan: Calle 13. We hadden kaartjes gescoord door met knuffels en spelletjes te "betalen". 10.000 man gingen helemaal los op de veelal demonstratie- en linkse hits van Calle 13, die gebruikt maakt van veel soorten instrumenten.

Die 10.000 man moeten na de voorstelling door een hek van ongeveer 2,5 meter breed. Een gevaarlijke situatie waarbij de politie rustig op een afstandje keek hoe iedereen naar buiten werd "gezogen" in de mensenmassa. In Bolivia is dat blijkbaar heel normaal!

29 september, Sucre
Vandaag rustig door de stad gelopen met overal muziek. Het is een feestdag in Sucre, omdat de stad 479 jaar bestaat. Bij het slenteren door de stad uitgekomen bij een mirador dat uitkijkt over Sucre. Met een band, die iets te hard speelde om het 'achtergrondmuziek' te noemen, hebben we een heerlijke middag in de zon gezeten met biertjes en een kaartspel.

Om 15.00u een Walking Tour door de stad gedaan die voor mij veel te langzaam ging. Na 1,5 uur bedankt en zelf een rondje door de stad en de lokale markt gelopen. Onveilig in Zuid-Amerika? Nee, dat gevoel heb ik nog geen enkele keer gehad. Laten we hopen dat het zo blijft!

In de avond voor het laatst gegeten met Luciana en Adriana. Met een grote fles champagne, later rode wijn en pikante pizza, was het weer enorm gezellig met elkaar. De top avond opnieuw afgesloten met salsa dansen en toen met een zwaar hoofd naar bed...

De volgende bestemming van onze reis is La Paz. Dit keer geen lange busreis, maar twee korte vluchten van 40 minuten die ons er naartoe brengen.

Wil je beeld bij deze blog? Check dan Vlog 5 bij Video's!

Adiòs,
Reinder