Rust in Arequipa? Nauwelijks!

21 september 2017 - Arica, Chili

Na de wervelende start van onze reis, was ons idee om wat rust te pakken in Arequipa. Is dat gelukt? Niet echt. Daarvoor zijn er gewoon te veel leuke activiteiten!

Op 17 september zijn we vroeg in de ochtend aangekomen in deze veelzijdige stad. Met het slaap in onze ogen op zoek gegaan naar een plek om de komende nachten te kunnen slapen. Banjerend bij een hostel aangekomen dat nog een plekje in de herberg had: Santa Catalina Hostel. Daar na een busreis van 13 uur eindelijk het zand van het sandboarden van ons af kunnen douchen!

Herboren zijn we om 13:00u de stad gaan verkennen met de free tour die wordt aangeboden. Uitleg gekregen over de stad, alpaca's gevoerd en heerlijk ijs gegeten (queso herado). Hierna hebben we onszelf welverdiend in het zonnetje gezet met een biertje en uitkijk over Plaza de las Armas. Het centrale plein van Arequipa.

Tijdens de wandeling door de stad hoorden we goede verhalen over "Wild Rover". Daar 's avonds nog heel even meegezongen met een live bandje en rond 22:30 toch maar het licht uit gedaan. Eindelijk rust....

Even geen wekker. Uitslapen en rustig opstarten. Een lekkere ochtendwandeling door de stad gemaakt en uitgekomen bij Monestario Santa Catalina. Een oud klooster met schitterende blauwe en rode muren, verschillende kamers voor de nonnen en fantastische binnentuinen.

De rust was even fijn, maar we zaten alweer te trappelen voor een volgende activiteit. Dus maar direct activiteiten voor de komende dagen geboekt. Te starten met... Raften op de Chili-river!!

Dat was een top idee. Dezelfde dag nog een uur lang door niveau 3 en 4 stromen gevaren. Met uitzicht op de hoge bergen om ons heen en al peddelend tussen de rotsen door, konden we onze energie weer even kwijt!

Tijdens het raften Zuid-Afrikaan Joe ontmoet. Een enorm succesvolle en aardige man met fantastische levensverhalen. Samen met hem na het raften gaan eten bij een Mexicaans restaurant (Mexican en Tequila). Uiteraard met Pisco Sour. Een roze voor één van ons... Hierna rond 21.00u gaan slapen, want om 03.00u 's nachts werden we opgehaald voor onze volgende activiteit: Een dagtour naar Colca Canyon. En daar bleken we meer energie voor nodig te hebben dan ik had verwacht...

Om 3:00u zaten we bij de deur van ons hostel te wachten. Koud en donker. Pas rond 3:45u kwam het busje ons eindelijk ophalen. Helemaal achterin was nog ruimte. Als sardientjes (samen met de Nederlanders Erik en Sandra op de achterbank) reden we 2,5 uur naar een hoogte van 4.910 meter. Het hoogste waar ik ooit geweest ben! Met dikke jas en een stijve rug uitgestapt. Het was het waard, want om ons heen hadden we uitzicht over zes vulkanen. Waarvan er eentje zelfs met grote rookwolken er angstaanjagend uit zag!

Hierna doorgereden en afgedaald naar de Colca Canyon. Daar konden we condors spotten in de diepe vallei en genieten van een geweldige omgeving! De temperatuur was om 09:00u inmiddels flink gestegen. Ik kreeg last van hoofdpijn en wat misselijkheid... Hoogteziekte? Mogelijk wel. Toch iets te actief geweest (rennen is niet zo handig blijkbaar op deze hoogte) en m'n lichaam niet de tijd gegeven om aan de hoogte te wennen.

Rond 11:00u teruggereden, op mooie uitzichtplekken gestopt en rond 13.00u geluncht. Vanaf daar nog gestopt bij lama's, alpaca's en vicuña's. Al was ik vooral aan het slapen om te herstellen...

Het herstellen gebeurde sneller dan verwacht. 's Avonds konden we namelijk heel gezellig opnieuw met Joe eten en daarna zijn we zelfs nog doorgegaan bij Pishku. Een luxe restaurant met meerdere keuzes aan Pisco's. Enorm gelachen en mooie verhalen gehoord! Rond half 1 richting het hostel gegaan om toch maar weer bij te slapen.

Uitslapen, heerlijk dat het even kon op 20 september. Op ons gemak naar het centrum van Arequipa gelopen (we kennen de stad inmiddels al vrij goed) en tijdens een bakje koffie de plannen voor de komende dagen en weken besproken. Ons eerste plan: Op naar ons tweede land deze vakantie... Chili!!

Rond het middaguur nog even een drankje gedaan met Anne en Caroline, die we eerder hadden ontmoet in het natuurreservaat in Paracas. Om 13:45 naar het busstation van Arequipa gereden, zodat we om 15:00 de bus konden pakken richting Tacna.

We zijn aardig bedreven geraakt in de lange busritten. Met een boekje, kaartspelletje (ik begin steeds vaker te winnen!), de blog en vlog (af)makend en goede gesprekken, wordt het steeds gemakkelijker om de reis door te komen in de luxe stoelen. En als we echt niets beters kunnen doen, is slapen ook nog een goede optie...

We kwamen om 22:00u aan in Tacna. Daar kwamen we in een onzekere situatie terecht waarin we niet wisten wat er ging gebeuren. Onze paspoorten afgegeven, in een auto gestapt met drie anderen en ineens reden we met hoge snelheid richting de grens van Chili. Gelukkig liep het allemaal goed af en konden we na ruim 1,5 uur in de rij te hebben gestaan bij de grens, de oversteek maken. Welkom in Chili!!

Komende dagen trekken we via Arica en San Pedro de Atacama door dit tweede land van onze reis door Zuid-Amerika!!

2 Reacties

  1. Lex:
    23 september 2017
    Prachtig verhaal!
    En je paspoort afgeven om vervolgens in een busje te stappen met vreemdelingen is altijd een goed idee uiteraard
  2. Natasja:
    24 september 2017
    Leuk verslag weer! Xx